Crita iki dialami kancaku nunggal kantor,arane bu E.Ya jenenge wanita karier, lumrah yen saliyane mikir pegaweyan kantor ya mikir pegaweyan omah, endi sing masak, umbah-umbah, resik-resik omah lan saabreg pegaweyan liyane. Mula dina iku kondur saka mulang, bu E langsung bablas mampir pasar mundhut blanjaan kanggo dina iku uga mesisan blanja kanggo sesuk. Wong ki merga kakehan mikir, kadhang apa sing diomongna ora padha karo apa sing dipikir. Sawise oleh blanjaan, bu E mirsani wong adol buah-buahan, wah panas-panas ngene yen nggawe rujak legi mendah segere guneme jroning ati. Mula bu E ora srantan enggal mundut sakwernane buah kanggo rujakan. Nalika pirsa ana wong adol dondhong digelar ing ngisor, bu E langsung ndhodhok milih dondhong sing gedhe-gedhe sejinah, banjur ngendikan marang bakule, karepe arep takon sejinah piro.
"Bu....niki dondhong apa salak?" lha dalah ...... apa ora kisinan? Apa tumon?
Penake ya diteruske .... duku cilik cilik, gendhong apa mbecak ......!
nyadur saking PS tgl 24-01-09
Tidak ada komentar:
Posting Komentar